Itsukushima, beter bekend als Miyajima is een klein eiland op ongeveer een uur reizen van Hiroshima. Het is al jaren een populaire toeristenstrekpleister. Het eiland is beroemd vanwege de metershoge tori gate in het water, de schitterende itsukushima schrijn, de vele herten, en staat het niet alleen bekend als het meest romantische eiland maar ook als het eiland der goden.
En alsof dat niet genoeg is, staat het uitzicht vanaf Mount Misen ook nog eens officieel te boek als één van de drie mooiste uitzichten van Japan.
Vanaf Hiroshima
De reis naar Miyajima begint voor de meeste mensen vanaf Hiroshima. Waar je twee opties hebt om te reizen. De eerste is een boottocht. Deze reis duurt ongeveer een uurtje en kost je zo’n ¥3600 ~ €30,- (retour).
Er is echter ook een goedkopere optie door met de trein en een ferry te gaan. Dit is zeker voor de budgetreiziger een goede keuze gezien het je ongeveer ¥1200 ~ €10,- kost.
Zelf kozen wij voor de boottocht om ook onderweg naar het eiland al te kunnen genieten van de mooie omgeving, het mooie weer, en de eilanden die je onderweg tegenkomt.
Overal Herten
Ongeacht welke route je kiest, bij aankomst op Miyajima krijg je al meteen te maken met behoorlijke hordes aan toeristen, en minstens zoveel herten. Ze lopen, slapen, en spelen waar ze maar willen, en overal zag je mensen die fanatiek foto’s aan het maken waren van de herten. Ook ik kon het niet laten om mijn camera te grijpen!
Sommige herten waren echter vrij brutaal, zeker als ze door hadden dat je eten had. Maar dat is natuurlijk enigszins te verwachten. Let echter wel dat het voeren van de herten tegenwoordig verboden is, en dat er hoge boetes op kunnen staan.
Vanaf de pier van Miyajima kun je in de verte de Tori-Gate en Itsukushima Schrijn al goed zien liggen. Beiden zijn zeer belangrijke shinto-monumenten die nog altijd veelvoudig worden gebruikt en vereerd. Het bijzondere van beiden is dat ze over, en in, het water gebouwd zijn en zeker tijdens vloed lijkt het alsof ze op het water drijven.
Eb en vloed
Het is tijdens deze uren dat ze op hun mooist zijn maar het is gedurende eb dat je de meeste mensen zult zien. Tijdens eb zakt het water in zo’n mate omlaag dat je vrijwel helemaal naar de tori gate kunt toelopen en kunt pootje baden tijdens warme dagen.
Ook de schrijn zelf is dan van alle kanten te bewonderen aangezien je vanaf de buitenkant er helemaal omheen kan lopen. Wil je naar binnen? Dan zul je een kleine bijdrage van ¥300 ~€2,- (¥500 ~ €4,- als je de schatkamer wilt zien) moeten betalen.
Vanaf de Tori-Gate en schrijn kun je eigenlijk weer kiezen tussen twee routes, of je gaat het dorp zelf in, of je vertrekt richting de bossen onderweg naar Mount Misen. Of je deze berg ook daadwerkelijk op wilt gaan is natuurlijk een persoonlijke keuze maar wel één waar je goed over na moet denken.
Het bereiken van de top en weer terug naar beneden gaan kost je ongeveer een uur of vier en betekent dus dat je sommige andere dingen op het eiland niet zult kunnen doen. Wij waren echter zo nieuwsgierig dat we besloten tóch naar de top te gaan. Eén van de drie mooiste uitzichten van hele Japan kunnen we toch niet missen?
Mt. Misen “beklimmen”
Na eerst een groot aantal trappen en bospaden kwamen we bij de eerste kabelbaan terecht die ons voor ¥1800 ~ €15,- (retour) naar het eerste station bracht, vanaf daar stapten we over op de volgende kabelbaan en ongeveer een halfuur later stonden we op de eindbestemming van de kabelbaan.
Voor we begonnen werd ons verteld dat het vanaf de kabelbaan nog 100 meter naar de top zou zijn. Vol goede moed zette ik de pas er in tot het tot me doordrong dat het letterlijk 100 meter omhoog was. En ons een wandeltocht te wachten stond van nog eens dik een half uur.
Dit was echter geen wandeling over nette paden maar over rotsen, vlak langs afgronden, zonder ook maar enige beschutting, relingen of andere voorzorgsmaatregelen. Geen van de Japanners leek zich hier druk over te maken want kinderen renden en sprongen over het pad heen en weer en oude dametjes met wandelstokken gingen stap-voor-stap de paden af.
Ook kwamen we onderweg nog wat rotsen tegen waar we overheen of onderdoor moesten klimmen en al met al voelde het voor mij, iemand met een niet al te beste conditie, aan als een behoorlijke onderneming.
Vlak voor we bij de top kwamen was er nog een kleine open vlakte waar we (uiteraard uit een vending machine) wat water konden halen en ons respect konden overbrengen in Reikado, de hal waar een vuur brandt dat al eeuwen gaande wordt gehouden. Kobo Daishi (één van Japans meest heilige personen) zou hiermee onder andere het vuur der vrede aangestoken hebben in het Hiroshima Peace Park.
Eerlijk winkelen
Ook was er een klein winkeltje voor o.a. souvenirs en gezegende producten. Dit werd geheel volgens het eerlijkheidsprincipe gedaan wat betekent dat er geen personeel aanwezig is. Het is de bedoeling dat je eerlijk betaalt door je geld in een kistje te leggen. Waarschijnlijk iets dat nergens anders ter wereld lijkt te werken behalve in Japan.
Naar de top
Vanaf daar gingen we weer verder voor de laatste loodjes en kwam ik uiteindelijk al zwetend, hijgend, en na het nodige gemopper, dan toch écht op de top van Mount Misen terecht. Gelukkig was er daar ruimte om even te zitten, bij te komen, en uiteraard om te genieten van het uitzicht. Eerlijk is eerlijk, het was zeker mooi maar er diep door geraakt werd ik niet. Het gaat denk ik ook vooral om het idee dat je er bent en dat je net die hele klim hebt voltooid om er te komen die het alle moeite waard maken.
Nadat we weer voldoende waren uitgerust begon de weg naar beneden weer. Al snel verlieten we de berg en de bossen en waren we weer terug onder de mensen, midden in het dorp.
Smullen geblazen
Hier hebben we onszelf eerst maar eens goed getrakteerd op wat lekkers waaronder kip yakitori, takoyaki en als toetje Miyajima’s beroemde Momiji Manju. Dit is een soort gebakje in de vorm van een esdoornblad met zoete rode bonen (of andere) vulling.
Het is onvoorstelbaar hoeveel winkeltjes deze lekkernij verkopen en er waren zelfs hele mini-fabrieken binnen deze winkels waarin je kon toekijken hoe dit alles gemaakt werd. Je zou met een gerust hart een hele middag bezig kunnen zijn om ze allemaal af te gaan. Wij hebben ons gelukkig (met moeite) nog wel enigszins in kunnen houden.
Naast de traditionele variant hebben we onszelf namelijk “alleen” nog getrakteerd op een tweetal andere smaken (matcha en vanille) en op een variant waarbij men ijs gebruikte voor de vulling. Stuk-voor-stuk heerlijk!
Al wandelend door het dorpje kwamen we buiten de velen Momiji Manju nog veel meer fantastische winkeltjes tegen. Natuurlijk waren er meer dan voldoende standaard souvenir winkels maar er zaten ook enkele zeer unieke bij. Waaronder een soort antiekwinkel die de meest uiteenlopende handgemaakte antieke producten verkocht. Vele malen boven ons prijskaartje maar fantastisch om te bewonderen. Foto’s maken was helaas verboden in de winkel op één plek na: de tuin.
Deze kleine tuin vulde de leegte tussen de winkel en een ander gebouw en had een vijver met kraakhelder water en enkele van de grootste koi-karpers die ik ooit heb gezien.
Op tijd weer terug
Jammer genoeg was daarmee voor ons de dag ook alweer ten einde. Tenminste, als we nog van het eiland af wilden. De boten en ferry’s gaan alleen maar op bepaalde tijden en stoppen al vrij vroeg in de avond met hun diensten (in dit geval ging de laatste om 18:00).
Mocht je te laat zijn dan is er letterlijk geen enkele andere manier om van het eiland af te komen en zul je er moeten overnachten. Wat bepaald geen straf is want het eiland zit vol rustieke hotelletjes en kleine ryokan.
Overnachting
Gezien het feit dat Miyajima ook nog een Museum of History, een aquarium, boeddhistische tempel, diverse wandelpaden en andere bijzondere plaatsen kent is het helemaal geen slecht idee om een overnachting te boeken zodat je daadwerkelijk alles kunt zien dat Miyajima te bieden heeft.
Ook schijnen vooral de avonden op het eiland zeer romantisch te zijn. De hordes toeristen zijn dan verdwenen en je kunt in alle stilte en rust gaan genieten van de mooie uitzichten en de schitterende verlichtte schrijn.
Maar onze planning zat al vol en dus moesten we wel met de ferry mee. Mocht je dan ook een tripje naar Miyajima willen plannen en ben je van plan om ook Mount Misen op te gaan? Dan is het zeker geen overbodige luxe om een overnachting op het eiland te boeken. Ik kan me na mijn ervaring namelijk niet voorstellen dat je hier spijt van zult krijgen!
