Eén van mijn favoriete dingen om te doen in Japan is natuurlijk eten! Want voor een foodie is Japan echt een paradijs. Niet alleen is het eten van ontzettend goede kwaliteit en heb je enorm veel keuze, er is veel ander voedselgerelateerd vermaak.
Denk aan het bezoeken van markten, leuke straattentjes induiken, bijzondere cafés opzoeken, plastic eten bewonderen, workshops volgen, boeren bezoeken, de lokale specialiteit ontdekken, en simpelweg op allerlei manieren meer te weten te komen over de Japanse eetcultuur. Stuk voor stuk geweldige ervaringen.
Mijn favorieten
Inmiddels heb ik al aardig wat gerechten mogen proberen (en staan er nog véél meer op mijn wishlist) waarvan er een paar nog altijd favoriet zijn. Maar lang niet altijd omdat ze het lekkerste waren. Soms gewoon omdat er een leuke herinnering aan vast zit.
Hopelijk heb ik van al deze lekkernijen ooit een smakelijk recept op de site staan (zoals bijvoorbeeld deze zalm nori-rolletjes of zunda dango die ik ook in Japan ook gegeten heb) maar voor nu zullen jullie het moeten doen met de onderstaande plaatjes!
McDonalds Halloween frietjes met chocoladesaus
Noem me een cultuurbarbaar, een anti-foodie of hoe je het ook noemen wilt, er zijn maar weinig dingen waar ik zo gelukkig van word als slappe McDonald’s frietjes. Wellicht is het een stuk nostalgie, misschien is het het feit dat het zó slecht is, maar ik vind het heerlijk.
Dus toen McDonald’s Japan speciale frietjes met chocoladesaus had moest ik dat proberen. Er was een variant met pompoenchocolade en eentje met een Japanse zoete aardappel. Dus uiteraard bestelde ik ze allebei.
Het was alles wat ik er van had verwacht. Vet, slap, zout, zoet, en lekkerder dan ik eigenlijk wil toegeven.
Jammer genoeg (of gelukkig?) was dit een eenmalige special tijdens de Halloween periode van 2016. Mede daarom blijven deze frietjes één van de meest opmerkelijke dingen die ik at in Japan.
Cheese Hotdog in Shin Okubo (K-Town), Tokyo
En als ik het heb over vreemde combinaties mag deze Cheese Hotdog niet ontbreken. Dit is dé specialiteit van de wijk Shin Okubo in Tokyo. Deze locatie staat beter bekend als Koreatown.
De hele straat zit bomvol winkels die Koreaanse beauty- en idolproducten verkopen en heeft bovenal heel veel eettentjes en Koreaans streetfood. Het maakt niet uit waar je loopt, overal zie je mensen cheese hotdogs eten. Dit is een verrassend lekkere (en tevens vegetarische) snack. Want ondanks de naam zit er géén hotdog in.
Het is in namelijk mozzarella, omgeven met een beslag van stukjes aardappel. Dit wordt heerlijk krokant gefrituurd om vervolgens nog even door de suiker gerold te worden. Als laatste schenk je er dan nog wat ketchup en mosterd overheen en dan is het tijd om te smullen!
Ik hoor je nu denken: “dat kán toch niet lekker zijn?!”. Maar man, oh man! Het is simpelweg genieten. Het is een heerlijke mix van texturen en smaken. De zoete en zoute sausjes, het krokante korstje en de zachte mozzarella zijn een meesterlijke combinatie. Ik begin er bijna weer van te kwijlen…
Okonomiyaki in Osaka
Natuurlijk staan er niet alleen maar dit soort “abominaties” op dit lijstje maar ook authentieke, Japanse gerechten. Zoals de meest verrukkelijke okonomiyaki die ik tot nu toe heb gegeten.
Hongerig na een dag slenteren door het centrum van Osaka liepen we een willekeurig restaurantje in. We kwamen terecht in een piepkleine ruimte met genoeg plek voor een mannetje of acht. Waar moeder en zoon samen druk enkele okonomiyaki aan het bakken waren, voor de neus van hun gasten.
Er was geen menukaart, slechts handgeschreven suggesties op het krijtbord op de muur. En met ons beste Japans bestelden we onze eigen okonomiyaki. Ik kan dan ook niet met zekerheid zeggen wat ik precies heb gegeten, behalve dat het maximaal genieten was.
Gloeiend heet, smeuïg maar tegelijkertijd met voldoende bite van de groente, en natuurlijk de heerlijke mix van sauzen zorgden te samen voor een onwijs goede okonomiyaki.
Super spicy ramen
Nog zo’n klassieker is ramen. En hoewel ik over het algemeen geen fan ben van noedels maak ik nog wel eens een uitzondering voor ramen. Of udon!
In 2018 bezocht ik samen met een aantal Nederlandse vrienden – die op dat moment toevallig ook in Japan waren – het Tokyo Ramen Festival. Een bijzonder festival waarbij je tientallen soorten ramen uit heel Japan kunt proberen. We hebben ons die dag tonnetje rond gegeten, maar één ramen in het bijzonder is me bij gebleven. De zogenaamde ” TOP Ramen Baku-Uma”.
Deze ramen was een speciale samenwerking en mix van de beroemde spicy ramen van Mouko Tanmen Nakamoto met de tonkatsu ramen van Hakata Ippudo, dé beroemdste ramen keten van heel Japan.
Dit zorgde voor een romige ramen bomvol smaak die zó naar binnen gleed. De stevige bite van de noedels, de dikke bouillon, het pittige gehakt en de frisse lente-uitjes waren perfect in balans. En het feit dat het een unieke limited edition was deed hem des te beter smaken.
Oesters in Matsushima
En waar we op het Ramen Festival eigenlijk wel verwachtte iets waanzinnig goeds te eten kwam de lekkernij in Matsushima Bay geheel onverwachts. Dit gebied staat bekend om haar blauwe water, bijzondere rotsformaties en haar zeevruchten. Maar dat de oesters zó lekker zouden zijn hadden we niet verwacht.
Al helemaal niet omdat we ze bij een eerste, willekeurige locatie probeerden. Een piepklein eettentje. De verf blakerde van de muren af, de houten tafels met krukjes buiten stonden schots en scheef. Maar die oesters!
Nu ben ik geen echte oester kenner. Sterker nog, nadat ik een keer rauwe oesters bij een restaurant in Nederland had gegeten zwoer ik deze happen zeewater voorgoed af. Of, dat dacht ik tenminste.
Want de oesters op Matsushima Bay hebben dat volledig omgegooid. Je kon ze er rauw, gestoomd of gefrituurd krijgen en we hebben van alle varianten evenveel gesmuld. Ze waren elk groots, vers, stevig en zacht tegelijkertijd, sappig, en zaten bomvol prettige smaken. En uitkijkend over het water veranderde ik met elke hap in een grotere oester liefhebber. Nu nog eens de moed verzamelen om ze ook hier weer eens te proberen…
Bonus: Zelfgemaakte umeshu
Tenslotte smokkel ik deze umeshu nog op de lijst. Want tot op heden is dit nog altijd één van de allerlekkerste dingen die ik ooit heb gehad in Japan.
Umeshu wordt vaak vertaald als pruimenwijn, maar het heeft meer weg van likeur. Het is wat dikker dan wijn, lichtzoet met een klein zuurtje, en wordt vaak gebruikt om cocktails van te maken. Bijvoorbeeld met tonic of groene thee. In dit geval dronken we het echter puur, en rechtstreeks uit de pot geschept waar het in gemaakt was.
De umeshu was daarnaast ook nog eens geheel gratis! We kregen het bij een huis langs de Nakasendo Way tussen twee piepkleine Japanse dorpen. In ruil voor een praatje met de bewoner kreeg elke passerende wandelaar gratis groene thee of zelfgemaakte umeshu.
En dat kwam geen moment te laat! Want op dat punt was ik moe, bezweet en chagrijnig van de (voor mij) pittige wandeling. Heerlijk sippend in het zonnetje (en met een shiba inu, een hond naast me) zorgde de onweerstaanbare umeshu ervoor dat elk beetje negativeit werd weggespoeld.
Wordt vervolgd?
Inmiddels is dit artikel echt in een boekwerk aan het veranderen. Maar er zijn simpelweg zoveel opvallende en lekkere dingen die ik at in Japan, dat het moeilijk kiezen is.
Want naarmate ik met dit artikel bezig was kwam ik steeds meer dingen tegen die een indruk hebben achtergelaten. Bijvoorbeeld de ingemaakte inktvis ingewanden die we per ongeluk bestelden in Nagoya, of spaghetti in de vorm van Pikachu’s kont. Niet perse lekker, maar wel gerechten om niet meer te vergeten.
UPDATE: Inmiddels is het al een hele reeks geworden! Hier vind je alle delen.
