De vorige keer deelde ik al eens 5 dingen die ik at in Japan (en niet meer kan vergeten), maar dit doen we gewoon nog eens dunnetjes over. Er is namelijk nog veel meer onvergetelijk lekkers, schattigs, en mafs dat ik heb gegeten in mijn reizen door Japan.
Koeientong
Hoewel ik tegenwoordig sowieso vrijwel geen vlees eet, ben ik nooit een groot vleesliefhebber geweest. Over het algemeen vind ik de manier waarop we er hier mee om gaan ook maar vreemd. We eten heel selectief bepaalde stukjes van bepaalde dieren. En oh wee als het ook écht nog op het dier lijkt! Want dat is zielig. Alles daarbuiten wordt vaak maar vies en raar gevonden.
In Japan denken ze daar anders over. Kraakbeen, velletjes, orgaanvlees, het wordt allemaal dagelijks gebruikt in de Japanse keuken. Dus toen we hoorden dat Sendai (een stad ten Noorden van Tokyo) bekend stond om haar koeientong keken we daar niet enorm van op.
Wel waren we ontzettend benieuwd hoe het geserveerd zou worden. Want krijgen we zo echt een tong op ons bord?
Hoewel bovenstaande vorm er wel aan doet denken was dit geen hele tong. Maar simpelweg gehakt, gemaakt van koeientong en verwerkt tot een soort spiesjes. Dit werd geserveerd met een dipsaus bestaande uit een onsen tamago (een soort langzaam gepocheerd ei) en sojasaus. Heerlijk!
Andere manieren waarop het geserveerd werd was als blokjes in een soort stoofpotje (welke deed denken aan hachee) of in de Japanse curry. Helemaal niet zo bizar of exotisch als het deed voorkomen dus.
Pikachu’s kont
Sinds de opening van het permanente Pokémon Café in Tokyo had ik maar één missie in mijn leven: er eten. En in 2018 is dat gelukt! Tijdens onze aankomstdag in Japan had ik direct een plekje gereserveerd in dit iconische café zodat ik letterlijk mijn tanden in Pikachu’s kont kon zetten.
Hier serveerden ze namelijk een variant op spaghetti carbonara (zonder spekjes) en bedekt met een omelet!
Eerlijk is eerlijk, de pasta was op z’n best matig te noemen. Net wat te lang gekookt en erg flauwtjes. Maar dit schattige Pikachu kontje maakte alles goed.
De Gengar smoothie en Jigglypuff cheesecake waren overigens wel echt de moeite waard (en een stuk smaakvoller!).
Mango en Matcha IJsjes
En als we het dan toch over schattig eten hebben… Dan kan ik de ijsjes die we aten bij Eiswelt Gelato in Harajuku (Tokio) niet overslaan! Deze inmiddels beroemde ijssalon is bekend vanwege de schattige dierenijsjes. Je kunt er zelfs meerdere op elkaar laten stapelen!
Wij kozen echter voor een bescheiden ijsje met één bolletje (mede omdat we ons vlak daarvoor al tegoed hadden gedaan aan andere lekkere dingen). Het kippetje was een mango ijsje, terwijl de kikker gemaakt was met matcha ijs.
En matcha was het zeker! Het ijs had een zeer intense matcha smaak die we eerlijk gezegd niet hadden verwacht. Vaak is het wat subtieler en zoeter maar bij deze variant had je de volle, pure, bittere, matcha smaak te pakken. Een (voor ons) aangename verrassing!
Tteokbokki 떡볶이
Deze Koreaanse lekkernij vind je veelal in de straten van Shin-Okubo, een wijk in Tokyo. Het is een variant op de rijstcakes die in Japan bekend staan als mochi. Ook is het absoluut geen zoet snoepgoed (zoals de Japanse variant dat vaak is) maar juist een hartige, en lekker pittige snack.
De structuur is een tikje chewy, maar op een goede manier. En de saus die eroverheen zit is echt puur genieten. Mits je tegen pittig eten kunt.
De variant die ik daar at had allerlei schattige vormpjes naast de standaard cylinders. Denk aan sterretjes en hartjes. Puur een kwestie van vorm, er zat geen verschil in smaak of textuur. Maar het was wel erg leuk om te eten.
Het was mij de eerste keer dat ik deze snack at, maar ik ben helemaal om! En bang dat je niet weet wat je moet bestellen of hoe je het moet uitspreken (zoals ik toen)? Geen zorgen. Het lijkt namelijk op “top-pok-kie”. Stuk toegankelijker of niet?
Oden
Buiten het ei zal er bij de meeste niet direct een lampje gaan branden bij het zien van onderstaande gerecht. Maar dit is dus oden, een combinatie van langzaam gegaarde ingrediënten in een bouillon. Die apart gestoofd, maar samen geserveerd worden.
In dit geval dus een ei, daikon, bamboescheuten, zeewier, en diverse nerimono “fish cakes”. Wij kennen deze fish cakes vooral als “surumi”. Ofwel, nepkrab zoals je het in sushi tegenkomt. Maar het kent veel meer soorten en deze zie je vaak terug in de oden.
Als finishing touch komt er een schepje bouillon bij en nog een beetje karashi – Japanse mosterd – om de lekkernijen in te dippen voor wat extra pit.
Oden is echt zo’n authentiek gerecht dat je overal moet proberen waar je de kans maar krijgt. Er zijn namelijk talloze manieren om mee te variëren en elke regio – of eigenlijk elke locatie – doet het net weer even anders.
We zijn met name dol op dit soort kleine tentjes. Ze duiken vaak op onverwachtse plekken op, zien er soms niet al te aantrekkelijk uit (al vind ik de charme onmiskenbaar!) maar hebben vaak de lekkerste gerechten.
Ook deze Oden die we aten na afloop van onze boottocht door de Geibikei Gorge was zo’n heerlijke verrassing.
Bonus: Bloeiende Thee
Teamlab Borderless Odaiba is niet alleen het thuis van een waanzinnig mooie tentoonstelling (mits je de drukte kunt ontlopen) maar herbergt ook een zeer bijzonder theehuis: EN TEA HOUSE GENKA-TEI.
Hier serveert men bijzondere groene thee soorten met bijvoorbeeld yuzu er doorheen, of zelfs een groene thee latte met kamille (die helaas niet meer beschikbaar was tijdens ons bezoek). Het is niet alleen de thee die erg bijzonder is. Maar met name waar je hem drinkt en hoe het geserveerd wordt.
Omringt door duisternis en unieke muziek kun je genieten van je thee. En wanneer je na het nemen van een slok thee je kopje weer op tafel zet, wordt er een animatie in geprojecteerd van een bloem die tot bloei komt, en daarna verdwijnt met de wind.
De foto doet echt geen recht aan de ervaring en het drinken van de thee. Onderstaande video komt alweer wat dichterbij, maar kan er niet aan tippen. Mocht je overigens van plan zijn zelf een bezoek te brengen aan Teamlab Borderless in Odaiba kijk de video dan NIET.
Sterker nog, zoek gewoon zo min mogelijk op over de inhoud van de tentoonstelling zelf en laat de ervaring gewoon over je heen komen.
Kleine sidenote: mijn partner was minder onder de indruk van het geheel. Maar ik ben erg gevoelig voor dit soort “zintuig prikkelende” ervaringen dus neem mijn lofzang met een korreltje zout als je – net als hij – daar wat nuchterder in staat.
Wordt vervolgd?
Zoals gezegd is dit het tweede artikel over dingen die ik at in Japan en ik heb zo’n vermoeden dat dit ook zeker niet de laatste zal zijn! Zo heb ik nog steeds niet verteld over de ingemaakte inktvis ingewanden die we ooit aten in Nagoya, of dat ik eten heb gegeten uit een kattenvoerbakje in het Harajuku Kawaii Monster Café.
En zo zijn er nog veel meer bijzondere herinneringen aan mijn reizen en de dingen die ik at in Japan, die ik graag met jullie deel. Dus op naar nog een volgende deel?
UPDATE: Inmiddels is het een hele reeks geworden! Hier vind je alle delen.
