Afgelopen maand heb ik een bucketlistervaring van mijn lijstje af kunnen strepen: een diner in het Michelinster restaurant Yamazato in Amsterdam. Een ervaring die ik al jaren eens wil meemaken. En nu was het moment daar!
Want mijn lang verwachte – en lang voor gespaarde – reis naar Japan gaat dit jaar definitief niet meer gebeuren. Niet zo vreemd, en iets dat we natuurlijk al aan zagen komen. Maar toch een teleurstelling. En dus hebben we ons spaarpotje maar opengebroken voor een “Japan ervaring” in Nederland.
En dat is dankzij een fantastisch verblijf in Hotel Okura, met aansluitend diner bij Michelinrestaurant Yamazato helemaal gelukt!
Haute Cuisine bij Yamazato
Het Yamazato is één van de meest iconische Japanse restaurants in Nederland, en eigenlijk heel Europa. Het was tijdens haar oprichting in 1971 een van de eerste restaurants buiten Japan die zich specifiek richtte op kaiseki ryori, de traditionele haute cuisine van Japan.
Kaiseki ryouri richt zich op seizoensgebonden, traditionele Japanse ingrediënten. Hierbij wordt een grote focus gelegd op de natuurlijke smaken en kwaliteiten van de ingrediënten. Het is minimalistisch en zonder poespas, maar bovenal stijlvol en smaakvol.
Sinds 2002 heeft het Yamazato zelfs één Michelinster weten te bemachtigen, en niet meer losgelaten. Tegenwoordig worden er meer dan vijftig specialiteiten uit de traditionele kaiseki ryori keuken bereid door chefkok Masanori Tomikawa en zijn team.
Hotel Okura Staycation
Een absoluut droomrestaurant voor liefhebbers van de Japanse keuken dus, maar met een stevig prijskaartje. Dit jaar biedt Hotel Okura gelukkig een speciale STAYCATION deal aan. Niet alleen mag je om 10.00 al inchecken, maar mag je de volgende dag tot 17.00 blijven, en krijg je een uitgebreid ontbijt op je kamer.
De echte deal is dat je hierbij met met korting kunt genieten van de de bijzondere gerechten van het Yamazato, in de vorm een 3-gangen diner (ook nog eens geserveerd op je kamer!). Of een extra (betaalde) upgrade naar het volledige kaiseki seizoensmenu in restaurant Yamazato zelf.
Het is alsnog een kostbare aangelegenheid maar aangezien we de afgelopen twee jaar gespaard hadden voor onze – nu dus geannuleerde – Japan reis besloten we even lekker los te gaan. Dat niet alleen, afgelopen maand ben ik ook nog eens 30 geworden. Normaal het moment voor een groots feest, maar dat zat er gezien de situatie uiteraard niet in. Perfect excuus voor wat extravagant troostvoer, toch?
Maximaal verwend
En maximaal verwend ben ik zeker. Niet alleen hadden we een ruime kamer met prachtig uitzicht en een heerlijk ligbad, maar stond er ook een decadente chocoladetaart te wachten op onze hotelkamer, ter ere van mijn verjaardag. Een onverwachte attentie van de staff van het Hotel Okura. Een stukje service dat ik ontzettend waardeer!
Maar daar bleef het het niet bij qua verwennerijen. We hadden na het inchecken immers nog een aantal uur te gaan voordat we naar restaurant Yamazato konden voor ons diner. En wat is er beter dan je voorbereiden op een heerlijk diner, dan met nog meer eten?
En zo gingen we onderweg naar enkele smakelijke plekjes in Amsterdam. Ik had van te voren al uitgezocht waar ik heen wilde, zodat we onnodig over straat gaan (en de grote drukte in Amsterdam) konden vermijden.
We hebben gesmuld van heerlijke vegan pancakes bij Mr. Stacks (en helaas véél te zoete, lauwe, iced matcha bobba), de meest verrukkelijke bonbons en macarons gekocht om thuis van te smullen bij Patisserie Tout, en nog een snack gehaald bij Onigiri-Ya. Een klein en authentiek winkeltje in Amsterdam dat de beste onigiri en andere snacks verkoopt. En even voor de duidelijkheid: ze hebben er géén sushi en bubble tea.
Het diner bij Yamazato
Maar toen was het toch echt zo ver! Nadat we ons hadden opgefrist in de hotelkamer hoefden we alleen nog maar met de lift naar beneden, en stonden we vrijwel direct voor de ingang van het Yamazato.
Dames in kimono, en pingelende shamisen muziek begroetten ons al voordat we goed en wel binnen waren. En tot mijn grote vreugde kregen we één van de allerbeste plekjes van het restaurant, pal naast de grote ramen die uitkijken op de Japanse tuin. En konden we relaxen met een heerlijke, sparkling sake als aperitief.
Voor ons voelde het echt even alsof we weer terug waren in Japan. De serene omgeving, de muziek, de tuin, de Japans sprekende dames in kimono die ons serveerden, en bovenal de eerste smaken van het aperitief, deden Nederland helemaal verdwijnen. En dan moest het diner nog beginnen!
Aio seizoensmenu
We mochten gaan genieten van het aio-seizoensmenu. Zeven heerlijke gangen met het beste dat de Japanse keuken ons te bieden heeft in deze maanden. Elk van deze gangen heeft een specifieke naam, dat het soort gerecht omschrijft. Het is de vaste volgorde waarop een kaiseki diner is opgebouwd. Zo is een tsukidashi een eerste hapje, een soort voorgerechtje. En is een yakimono altijd een gegrild gerecht. In dit geval bestond ons aoi seizoensmenu uit:
Tsukidashi
Sneeuwkrab en inktvis met Tosazu gelei
Langzaam gegaarde eend met aubergine
Owan
Heldere vissoep met een garnaalpasteitje
Tsukuri
Dagelijkse selectie van sashimi ((fatty) tonijn, zeebaars, en yellowtail)
Yakimono
Gegrilde zeebaars met een Sudachi citrussaus
Shiizakana
Dungesneden rib eye, Sukini-stijl
Shokuji
Gestoomde rijst met zeebrasem, Japans tafelzuur en miso soep.
Mizukashi
Japans seizoensdessert (yuzu sorbet en bruine suiker panacotta)
Ik was van plan dit artikel niet te groots te maken, maar ik kan niet anders dan over elke gang apart te schrijven. Alles was simpelweg te lekker om geen uitgebreide aandacht aan te besteden. Dus ben je het lezen nog niet zat? Scroll dan snel door voor meer details over elke gang.
Voor de mensen die alleen de samenvatting willen: het was een waanzinnig menu dat ons bij elk gang heeft weten te verblijden. Want wát een ingrediënten, wat een smaken, en wat een verwennerij! En hoewel we bij sommige gangen wellicht wat meer “verrassingen” hadden willen zien is het duidelijk waarom restaurant Yamazato al jaren haar reputatie weet hoog te houden.
Ik kan niet wachten tot we ooit weer een keer terug kunnen, en dan neem ik ook zeker weten mijn “echte” camera mee, want mijn telefoonfoto’s doen de heerlijke gerechten simpelweg te weinig recht.
Tsukidashi
De eerste gang die ons geserveerd werd was de tsukidashi. In dit geval bestaande uit twee kleine gerechtjes. Links, een gerecht van sneeuwkrab en inktvis met tozasu gelei, komkommer, wakame zeewier en diverse kleine pickles. Daarnaast, langzaam gegaarde eend met mais, shishito peper, en aubergine.
Knisperende komkommer en wakame, zoete mais en smaakvolle shishito zette de toon. En hoewel ik persoonlijk geen fan ben van de structuur van gelei, paste het perfect bij de gerechtjes. De sterren waren echter de sneeuwkrab en eend. Deze smolten weg op je tong en maakten het bijna jammer dat er niet meer van was. Een fantastische start van ons diner.
Owan
Daarop volgde een lichte, heldere vissoep met middenin een pasteitje gemaakt van garnaal, kreeft, mais en edamame. Met als finishing touch zeer fijn gesneden ui.
Het lijkt misschien wat simpel maar er zat verrassend veel diepgang in deze heldere soep. De smaken waren subtiel maar tegelijkertijd duidelijk herkenbaar. Het pasteitje zorgde voor de nodige bite en vulling. En de knisperende ui voor een zachte pittigheid.
Tsukuri
Het volgende gerecht was de tsukuri, een waanzinnige selectie sashimi. En wat mij betreft misschien wel hét gerecht dat het beste de essentie van kaiseki ryouri laat zien. Simpele ingrediënten van de beste kwaliteit, met alleen datgene ernaast dat de natuurlijke smaken nog beter naar voren brengt.
In dit geval werd ons tonijn, inclusief de “fatty tuna” geserveerd. In het Japans heet dit otoro en het is het allerbeste (en duurste) stukje tonijn dat je kunt krijgen. Met daarnaast enkele stukjes zeebaars en yellowtail.
Hierbij werd een selectie van condimenten geserveerd. Een vijftal verschillende dips; gemaakt van Japanse pruim, sojasaus, rauw eigeel met azijn, zout, en uiteraard wat (echte!) wasabi. En hoewel de dips stuk voor stuk ontzettend lekker waren, kan er wat mij betreft niets op tegen een stukje sashimi met wasabi en een heel klein beetje sojasaus. Al was het grove zout er ook heerlijk bij.
Het is moeilijk te omschrijven hoe wezenlijk deze sashimi verschilt met wat je krijgt bij je lokale (all-you-can-eat) sushi restaurant. Het is zó veel verser, smaakvoller, rijker, beter van structuur, en op alle vlakken gewoon veruit superieur. Het is haast vlezig en zo waanzinnig decadent. Je kunt er maar moeilijk genoeg van krijgen.
Yakimono
Hierop volgde de yakimono, het gegrilde gerecht. In dit geval een onvoorstelbaar zachte zeebaars, maar met een perfect knisperend velletje. Je hoefde maar naar de zeebaars te kijken om deze uit elkaar te laten vallen. Zo mals, zo sappig, en bomvol smaak. Met daarbij dus dat flinterdunne, maar oh zo krokante huidje. En dan die Sudachi citrussaus! Oh, ik krijg er weer zo’n zin in als ik er over praat!
Ook op het bord: wat paprika, shiitake, en ui. En hoewel het wederom zulke simpele ingrediënten zijn, zaten ze bomvol met smaak. Het was niet zomaar garnering maar een goed uitgedacht en gebalanceerd bijgerecht naast de vis. Met name van die shiitake had ik er nog wel tig van op willen eten.
Shiizakana
Daarna was het tijd voor de shiizakana, een soort hoofdgerecht. Dit keer bevatte deze een sukiyaki-achtige hotpot met dungesneden rib eye, diverse paddenstoelen, shirataki (glass noodles), tofu, en bosui. Dit alles geserveerd in een smaakvolle bouillon, verhit op kolen.
De bedoeling is dat je het vlees heel lichtjes een paar seconden door de bouillon haalt. Deze paar seconden is alles wat nodig is om het vlees perfect te garen. Daarna haal je het door de dip heen. Bij ons was dit een dip van opgeklopt rauw ei met nagaimo, een Japanse bergjam.
Daarna kun je – wanneer de smaken van het vlees in de bouillon zijn getrokken – de rest van de hotpot nuttigen. Je schept dan kleine beetjes in je kommetje en smullen maar!
Het was wederom ontzettend smaakvol en overduidelijk vlees van topkwaliteit. Maar persoonlijk vond ik dit de minste gang van het gehele diner, ondanks dat het het “hoofdgerecht” was. En hoewel de manier van serveren en presenteren spectaculair is, miste het gerecht zelf de wow-factor qua smaakbeleving die de gangen hiervoor hadden. Met name omdat ik sowieso geen fan van vlees ben, en hotpots zoals sukiyaki in het verleden al erg vaak gegeten heb in Japan.
Overigens kon je voor deze gang ook een upgrade krijgen naar wagyu vlees (€60 extra voor 120 gram). Wij hebben dit echter overgeslagen.
Shokuji
Op dit punt was ik extra blij dat ik mijn vriend – met zijn eindeloze maag – had meegenomen, want ik raakte al aardig vol. Zo heb ik stiekem wat hapjes hotpot kunnen doneren. Hoognodig want we hadden nog twee gangen te gaan. Dus voor mensen die zich druk maken dat dit soort diners niet vullen? Maak je absoluut geen zorgen, je zult nog aardig je best moeten doen.
Zeker als je nagaat dat de volgende gang – de shokuji – in dit geval uit een flinke portie gestoomde rijst met zeebrasem en diverse, verse kruiden bestond. Met daarnaast miso soep en tsukemono (Japans tafelzuur).
Een heerlijke miso soep zonder poespas, krakend verse tsukemono gemaakt van daikon en karashi (Japanse mosterd), en dan nog die fantastische rijst! Met genoeg op tafel om ons elk twee flinke kommen vol te geven (al kwam ik niet verder dan één).
Mizukashi
Inmiddels echt tonnetje rond moest ik heel snel aanspraak gaan maken op de welbekende toetjesmaag, want we hadden nog één gang te gaan: het dessert. En hierbij had Yamazato een extra verrassing voor me in petto. Vermoedelijk had het hotel ze op de hoogte gesteld van mijn 30ste verjaardag, want er was een kleine verjaardagsattentie.
Onder begeleiding van de hele staff werd ik, al klappend, in het Japans gefeliciteerd terwijl ik het kaarsje uitblies. Een cliché momentje misschien, maar ik vond het ontzettend leuk!
Het dessert zelf was ook echt de perfecte laatste gang. Niet alleen was de bruine suiker panna cotta intens lekker, de yuzu sorbet is denk ik het beste ijs dat ik ooit gegeten heb. Sowieso is yuzu al een echte verwennerij. Het is een bijzondere vrucht die qua smaakbeleving tussen een mandarijn en citroen in zit, en je hier maar heel erg weinig ziet. Daarbij was dit ijs zó zijdezacht, zo verfrissend, en wist het precies de grens tussen zoet en zuur op te zoeken.
En om het helemaal af te maken konden we als echte afsluiter nog genieten van een kopje groene thee, en een laatste verjaardagsattentie. Namelijk een doosje zoetigheid (bonbons en macarons) om mee naar huis te nemen. Hoe leuk is dat?
Een volgend seizoen
Financieel was het dan wel een aderlating maar Yamazato heeft absoluut onze verwachtingen overtroffen. De service was super, het eten en drinken waanzinnig goed, en de setting natuurlijk al helemaal geweldig.
Ik kan dan ook niet wachten tot de volgende gelegenheid zich aan doet om een bezoek te mogen brengen aan zowel Hotel Okura als restaurant Yamazato. Hopelijk met een ander seizoen maar even fantastisch eten (en met mijn echte camera in de buurt).
Zelf ook ervaren? Ga dan snel naar de website van Hotel Okura en bekijk hun Staycation deal, of ga rechtstreeks naar de website van restaurant Yamazato als je alleen een diner wilt boeken.
2 comments
Wat een leuk artikel!
Dankjewel! Was ook erg leuk om over te schrijven, nog even lekker nagenieten 😉